Blog budowniczy - budowa domu,wykończenia,remont.

Podejścia kanalizacyjne dobrze jest doprowadzić możliwie jak najbliżej miejsc, w których zostaną w przyszłości zainstalowane urządzenia sanitarne. Rury kanalizacyjne trzeba prowadzić ze spadkiem 1,5-2% w kierunku pionu, a ich średnica zależy od rodzaju przyboru sanitarnego, z którego mają odprowadzać ścieki, ale jest nie mniejsza niż 50 mm. Dlatego im będą krótsze, tym mniejszy będzie problem z ukryciem ich w warstwie wylewki lub w bruździe w ścianie. Piony albo rury od poszczególnych przyborów łączy się pod podłogą najniższej kondygnacji (lub pod stropem piwnicy, jeśli nie ma w niej żadnych urządzeń sanitarnych, bo wtedy rury trzeba połączyć dopiero poniżej najniżej położonego podejścia kanalizacyjnego) w jedną rurę zbiorczą. Wyprowadza się ją przez ścianę fundamentową (przejście przez ścianę trzeba zrobić w rurze osłonowej) albo – w domach niepodpiwniczonych – pod ławą fundamentową. Jeśli rura znajdzie się na zewnątrz powyżej strefy przemarzania, dobrze jest ją ocieplić, mimo że ścieki nie stoją w rurach tak jak woda w wodociągu i ich temperatura jest wyższa. W dobrze zrobionej instalacji nie powinno być nieszczelności. Gdyby jednak mimo wszystko pojawiły się po zakryciu rur wylewką, nie ma innego wyjścia jak kucie. Dlatego może jednak lepiej zdać się na fachowca (dobrego). Wewnętrzna instalacja kanalizacyjna, podobnie jak inne instalacje wewnętrzne (z wyjątkiem gazowej i komina), nie musi być przez nikogo odebrana.