Blog budowniczy - budowa domu,wykończenia,remont.

Podatek od darowizny płaci obdarowany. Opodatkowaniu podlega nabycie od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych o wartości przekraczającej tak zwaną kwotę wolną, której wysokość zależy od stopnia pokrewieństwa. Jeżeli otrzymamy darowiznę od tej samej osoby więcej niż jeden raz, musimy do ostatniej doliczyć wcześniejsze z poprzednich pięciu lat, odjąć kwotę wolną i ewentualne ulgi, a od reszty zapłacić podatek.

W ogóle nie płacimy podatku (od 1 stycznia 2007 r.) od darowizn na rzecz małżonka, zstępnych (syna, córki, wnuków, prawnuków), wstępnych (ojca, matki, dziadków, pradziadków), pasierba, ojczyma, macochy i rodzeństwa. Nie ma tu znaczenia wartość darowizn (może to być nieruchomość). Ale – uwaga!

– warunkiem zwolnienia jest:

- zgłoszenie darowizny naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego w ciągu miesiąca od dnia jej otrzymania. Obdarowany musi złożyć w urzędzie formularz SD-Z1. Jeśli umowa darowizny ma formę aktu notarialnego, nie trzeba jej zgłaszać – zrobi to notariusz. Darowizna nieruchomości będzie zatem zawsze objęta zwolnieniem, bo nie da się jej dokonać bez udziału notariusza;

- jeżeli przedmiotem darowizny są pieniądze – przekazanie ich obdarowanemu na konto bankowe lub przekazem pocztowym.

Jeśli wartość darowizn otrzymanych łącznie od tej samej osoby nie przekracza 9637 zł (biorąc pod uwagę również pięć poprzednich lat), nie trzeba ich zgłaszać. Konsekwencją niespełnienia obu warunków zwolnienia (brak zgłoszenia, jego spóźnienie lub przekazanie pieniędzy bezpośrednio) jest konieczność zapłacenia podatku obliczonego według reguł obowiązujących obdarowanych należących do I grupy podatkowej.

20%

– tyle wynosi podatek od darowizny, której podatnik w ogóle nie zgłosił i na którą się później powołał przed urzędem skarbowym. Opodatkowanie takiej zapomnianej darowizny się nie przedawnia.

Dla zięcia, synowej i teściów

Oprócz wcześniej wymienionych osób do I grupy podatkowej zaliczamy również zięcia, synową i teściów. Nie mogą oni jednak korzystać z całkowitego zwolnienia. Kwota wolna wynosi dla nich 9637 zł (limit pięcioletni), a od nadwyżki muszą zapłacić podatek od darowizny według tabeli podatkowej.

Podatnikom z I grupy przysługują jednak dodatkowe ulgi:

- zwolnione z podatku jest otrzymanie w darowiźnie kwoty do 9637 zł od jednej osoby albo do 19 274 zł od wielu darczyńców (to też limity pięcioletnie) – pod warunkiem wydatkowania ich w ciągu 12 miesięcy na cele mieszkaniowe (na przykład budowę domu jednorodzinnego, kupno mieszkania albo spłatę kredytu mieszkaniowego);

- nie wlicza się do podstawy opodatkowania wartości do 110 m2 powierzchni domu lub mieszkania nabytego w drodze darowizny. Żeby skorzystać z tej ulgi, obdarowany nie może mieć ani własnego, ani spółdzielczego mieszkania, ani być najemcą; a jeśli przysługuje mu jedno z tych praw – musi z niego zrezygnować (sprzedać, odstąpić, rozwiązać umowę) w ciągu sześciu miesięcy od złożenia zeznania podatkowego albo podpisania aktu notarialnego darowizny. Ponadto musi przez pięć lat mieszkać w otrzymanym lokum i być w nim zameldowany na pobyt stały. Sprzedaż przed tym terminem jest możliwa, ale uzyskane środki trzeba przeznaczyć w ciągu dwóch lat na nowe mieszkanie, a łączny okres zamieszkiwania w obu miejscach musi wynieść pięć lat.

W ciągu miesiąca od otrzymania darowizny trzeba złożyć w urzędzie formularz SD-3 i czekać na decyzję ustalającą podatek (nie dotyczy to nieruchomości, bo tę rozliczy za nas notariusz).

Dalsi krewni i powinowaci – czyli zstępni rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępni i małżonkowie pasierbów, małżonkowie rodzeństwa, rodzeństwo małżonków, małżonkowie rodzeństwa małżonków, małżon-kowie wnuków – należą do II grupy podatkowej. Darowizny między nimi objęte są wyższymi stawkami podatku. Ponadto nie przysługują im żadne ulgi poza kwotą wolną w wysokości 7276 zł (na pięć lat). Tu też składa się formularz SD-3.