Blog budowniczy - budowa domu,wykończenia,remont.

Już wybierając różne materiały na jedną posadzkę, trzeba pamiętać o tym, że nie mogą mieć dowolnych grubości, bo posadzka będzie nierówna. Suma grubości drewnianych elementów i warstwy mocującego je kleju musi być równa sumie grubości płyt z kamienia lub ceramiki z warstwą kleju. Z reguły drewniane deski powinny mieć 15 lub 22 mm grubości. Układanie posadzki należy zacząć od przyklejenia do podkładu desek parkietowych. Mogą to być materiały gotowe, polakierowane lub elementy z surowego drewna, które przed przyklejeniem płyt z kamienia lub ceramiki muszą być wykończone – wyszlifowane, zaolejowane lub pokryte lakierem. Po przyklejeniu terakoty, gresu czy kamienia trzeba ułożyć na nim drewnianą łatę, aby sprawdzić, czy płyta znajduje się na takim samym poziomie jak drewniane elementy. Są różne sposoby wykończenia przestrzeni między deską a bokiem płyty. Można ją wypełnić korkiem, pafudimami (preparaty z akrylu wzbogaconego elastycznymi substancjami) albo klejami elastomerowymi. Tylko wtedy, gdy krawędzie desek i płyt są fazowane, można między nimi pozostawić minimalną (około 0,5 mm), niczym niewypełnioną szczelinę. Najłatwiejszym sposobem wypełnienia przestrzeni między drewnem a płytą jest zastosowanie pafudim. Wystarczy, używając specjalnego pistoletu, wpuścić je w szczeliny i po aplikacji szybko zetrzeć ich nadmiar ścierką zwilżoną wodą. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania jest także bogata kolorystyka pafudim – można je dostosować do koloru kamienia, ceramiki lub drewna. Występują nawet w różnych odcieniach drewna, na przykład jasnego i ciemnego dębu. Nieco więcej umiejętności wymaga wypełnienie szczelin korkiem. Decydując się na taki wariant, należy paski z korka szerokości około 2-5 mm przykleić do boków drewnianych elementów, a dopiero potem przyklejać do podłoża kamień lub ceramikę. Najwięcej trudności może przysporzyć wypełnienie szczelin elastomerem. Ten dostępny w kilku podstawowych kolorach (czarnym, białym, szarym, jasnym i ciemnym brązie) jednoskładnikowy poliuretan bardzo mocno przywiera do powierzchni, na którą został nałożony. Wypełnienie nim samej szczeliny jest bardzo trudne. Usunięcie jego nadmiaru nie stanowiłoby problemu, gdyby można było go zeszlifować – tak jak się to robi, układając posadzkę z samego surowego drewna, które ma być cyklinowane. Jednak drewniane elementy ułożone między płytami są zaolejowane lub polakierowane i usuwanie z nich nadmiaru elastomeru, tak żeby nie uszkodzić zabezpieczonej powierzchni drewna, byłoby niezwykle czasochłonne. Nawet wcześniejsze zabezpieczenie drewna taśmami tylko w niewielkim stopniu może skrócić prace.

To bardzo dobre rozwiązanie na ciepłe podłogi, ponieważ drewno przykrywa stosunkowo małą ich część – deski okalające płyty mają z reguły najwyżej 10-12 cm szerokości. Dzięki temu ciepło z podłoża jest emitowane przez większą część posadzki – wykonaną z ceramiki lub kamienia. Takie posadzki można układać na ogrzewanych podłogach w kuchniach, łazienkach, przedpokojach.