Blog budowniczy - budowa domu,wykończenia,remont.

Wybór odpowiedniego gatunku drewna jest bardzo ważny. Efektem błędnej decyzji będą szpecące szczeliny między drewnianymi elementami. Na pewno powstałyby w posadzkach z buku, klonu czy grabu i wszystkich innych gatunków, które w dużym stopniu reagują na zmiany temperatury i wilgotności (mają wysoki współczynnik skurczu). Lepiej też zrezygnować z gatunków średnio pracujących – na przykład jesionu. Najlepiej w roli ciepłej posadzki sprawdzi się drewno o małym współczynniku skurczu i długim czasie osiągania równowagi higroskopijnej – takie są merbau, iroko, doussie, tek i krajowy dąb. Ważny jest także rodzaj drewnianych elementów. Wprawdzie może to być zarówno mozaika, klepka parkietowa, jak i parkiet przemysłowy, ale należy pamiętać, by elementy nie były zbyt grube. Nie ma sensu kładzenie parkietu grubszego niż 1,5-centymetrowy. Zbyt grube elementy to nie tylko wyższe koszty ogrzewania, ale także niższa względna wilgotność powietrza nad podłogą (nawet o 25%), a to prowadzi do powstanie w parkiecie znacznie szerszych szczelin. Warto się zastanowić nad ułożeniem posadzki z warstwowych elementów, w których wierzchnia warstwa – użytkowa (grubości 3,5-6,5 mm) może być z drewna krajowego lub egzotycznego. Dolne warstwy – dwie lub jedna – mogą być z krajowego drewna liściastego lub sosny skandynawskiej. Warstwowe drewniane elementy dostępne są w różnych wymiarach – nie tylko tradycyjnej klepki parkietowej (14 x 18 x 22 cm), ale także deski parkietowej (1,1 lub 1,4 x 7 x 42 lub 49 cm), a nawet dyli podłogowych (1,4 x 14 x 120, 160 lub 200 cm). Dzięki krzyżowemu ułożeniu słoi w kolejnych warstwach praca drewna będzie mniejsza, a dzięki temu zmininimalizwane zostanie ryzyko pojawienia się szczelin. Na ogrzewanej podłodze można układać tylko warstwową klepkę najlepszej jakości. Niestety z reguły oznacza to wyższą cenę. Tania klepka gorszej jakości w wyniku częstych zmian temperatury mogłaby się rozwarstwić.

Przyklejanie drewna do og-rzewanej podłogi wymaga użycia najelastyczniejszych spośród klejów do parkietów – takich, które jednocześnie są zalecane do podłóg z ogrzewaniem. Najlepsze pod tym względem są jednoskładnikowe kleje poliuretanowe.

Na ciepłej podłodze dobrze sprawdzi się jastrych cementowy grubości 6,5-7 cm lub anhydrytowy grubości 4,5-5 cm. Oczywiście musi być on odpowiednio przygotowany. Oprócz wykonania niezbędnych dylatacji przed układaniem parkietu konieczne jest dobre wysuszenie podłoża – wygrzanie go. Jednak procesu wygrzewania nie można zacząć w zbyt krótkim odstępie czasu od ułożenia podkładu – nie wcześniej niż 21 dni po wykonaniu jastrychu cementowego i siedem dni w przypadku anhydrytowego. Z reguły osuszanie takie trwa trzy tygodnie. Jak się to robi? Wystarczy włączyć ogrzewanie podłogowe, a następnie zwiększać codziennie temperaturę powietrza o 5°C. Po dojściu temperatury wierzchniej części podkładu do 24°C, trzeba ją utrzymywać przez dwa tygodnie. Później należy ją codzienne zmniejszać o 5°C. Gdy podkład będzie miał około 15°C, można zmierzyć jego wilgotność (metodą chemiczną – więcej na temat tej metody w „Muratorze„ 7/2008 s. 137). Aby nie uszkodzić instalacji podczas pobierania próbek podkładu, najlepiej wyznaczenie miejsc, z których mają być wzięte, zlecić zawczasu firmie, która wykonała instalację grzewczą. Jeśli jednak tak się nie stało, parkieciarz, posługując się czujką na podczerwień miernika elektrycznego, może ustalić, gdzie w podkładzie są cieplejsze miejsca, z których nie należy pobierać próbek. Dopuszczalna wilgotność podkładu ogrzewanej podłogi zależy od jego rodzaju – w przypadku jastrychu cementowego nie powinna przekraczać 1,8, a anhydrytowego 0,3%. Do takich podkładów można przyklejać drewnianą posadzkę.