Blog budowniczy - budowa domu,wykończenia,remont.

W łazience występują duże zyski wilgoci. Zwłaszcza po gorącej kąpieli pod prysznicem na ścianach pojawiają się krople wody, a lustro jest zaparowane – jest to zjawisko normalne. Niedobrze, gdy nadmiar wilgoci nie jest szybko usuwany, bo wtedy właśnie na ścianach pojawiają się grzyb i pleśń. Sposobem na szybkie osuszenie pomieszczenia jest intensywna wentylacja – usunięcie powietrza wilgotnego i wprowadzenie na jego miejsce świeżego suchego. Intensywną wymianę powietrza w każdych warunkach może zapewnić wentylator, ale także naturalna wentylacja grawitacyjna jest w stanie sprostać temu zadaniu, pod warunkiem że zostanie prawidłowo wykonana. Jest bardzo ważne, by przekrój kanału wentylacyjnego nie był zbyt mały. Minimalne wymiary to 14 x 14 cm lub średnica 16 cm. Wloty do kanałów wentylacyjnych powinny być uzbrojone w kratki o możliwie jak największych otworach, aby powietrze przepływało przez nie w miarę swobodnie. Lepiej, by nie były to popularne „grzybki” – anemostaty, które są przeznaczone do montażu w systemie wentylacji mechanicznej (gdy powietrze jest wysysane przez wentylator). Przewód wentylacji grawitacyjnej powinien być poprowadzony pionowo i mieć wysokość co najmniej 2 m. Nie może się tam znaleźć odcinek poziomy, na przykład łączący kanał pionowy z kratką wentylacyjną, bo osłabi to ciąg, utrudniając usuwanie powietrza. Jeśli kanał nie jest wymurowany z cegły pełnej, to na całej długości powinien być ocieplony. Najlepiej, gdy sąsiaduje z przewodem dymowym lub spalinowym, bo dzięki temu będzie w nim wyższa temperatura i silniejszy ciąg. Równie ważne jak usuwanie powietrza wilgotnego jest doprowadzenie w jego miejsce powietrza świeżego. Dlatego w przypadku zamontowania szczelnych okien konieczne jest zastosowanie specjalnych nawiewników okiennych lub ściennych, przez które świeże powietrze będzie się dostawać do domu. Nawiewników nie montuje się w łazience, aby jej nadmiernie nie wychładzać, więc konieczne jest wykonanie otworów umożliwiających przepływ powietrza od nawiewników w pokojach do łazienki, kiedy drzwi do niej są zamknięte. Otwory robi się najczęściej w dolnej części drzwi (w łazienkowych są w nie standardowym elementem) lub podcina się je, aby pozostała pod nimi szczelina wysokości co najmniej 2,5 cm.