Blog budowniczy - budowa domu,wykończenia,remont.

Najładniej wyglądają rabaty bylinowe, na których rośliny przenikają się i wypełniają każdy skrawek ziemi. Pomocne w osiągnięciu takiego efektu są rośliny okrywowe, które długimi pędami lub rozłogami wcisną się w każde wolne miejsce.

Zaletą roślin okrywowych jest to, że łatwo się rozrastają, nie wymagają troskliwej pielęgnacji i osłaniając ziemię, zapobiegają wzrostowi chwastów. Jednocześnie są bardzo dekoracyjne. Warto je potraktować jako wypełnienie rabat i sadzić między wyższymi roślinami. Powinny towarzyszyć szczególnie bylinom, które wiosną późno zaczynają wzrost (między innymi funkie i rodgersje). Dzięki roślinom okrywowym rabata nie będzie wtedy pusta.

Należy wybierać takie rośliny okrywowe, które nie są wysokie (dorastają najwyżej do 15 cm) i łatwo się rozprzestrzeniają, płożąc po powierzchni ziemi. Jednocześnie powinny być na tyle delikatne, by nie tworzyły zbitej darni ani gęstej plątaniny pędów, przez którą trudno się będzie przebić innym roślinom. Taką zaporę tworzy na przykład barwinek pospolity, gajowiec żółty czy podagrycznik pospolity Variegatum – rośliny doskonałe do zadarniania powierzchni ogrodu lub do sadzenia między krzewami, ale nazbyt ekspansywne jako sąsiedztwo dla bylin (mogą je zarastać).

Na miejsca słoneczne i do półcienia: acena drobnolistna, gęsiówka kaukaska, karmnik ościsty, rozchodniki, macierzanki, tojeść rozesłana, truskawka ozdobna.

Na miejsca ocienione: bluszczyk kurdybanek Variegata, dąbrówka rozłogowa, jasnota plamista (odmiany o barwnych liściach), kopytnik pospolity, poziomkówka indyjska, tiarella ogrodowa, ułudka wiosenna oraz zawilec gajowy (nadaje się do zadarniania powierzchni tylko wiosną, bo po przekwitnięciu jego część nadziemna zamiera).

Rośliny okrywowe sprawdzają się nie tylko jako wypełniacz rabat bylinowych. Można je stosować zamiast trawnika we wszystkich trudno dostępnych miejscach ogrodu, gdzie koszenie darni sprawia kłopot lub jest wręcz niemożliwe. Są niezastąpione do sadzenia między krzewami i niewielkimi drzewami, których nisko sięgające gałęzie zawadzałyby o obudowę kosiarki. Rośliny okrywowe posadzone na skarpie czy piwnicy ziemnej nie tylko zdobią, ale też umacniają glebę gęstą siatką korzeni, kłączy i rozłogów, co przeciwdziała osuwaniu się gruntu. Właściwie dobrane do środowiska są bardzo żywotne i dobrze rosną bez szczególnej pielęgnacji. Wiele gatunków może rosnąć w głębokim cieniu, inne w miejscach palonych przez słońce, gdzie ziemia bardzo szybko przesycha. Do obsadzenia roślinami okrywowymi 1 m² powierzchni ogrodu potrzeba zwykle kilku krzewów lub kilkunastu bylin. Przed ich posadzeniem należy bardzo starannie odchwaścić podłoże, bo później, gdy rośliny się zagęszczą, usuwanie chwastów będzie bardzo kłopotliwe.

Rośliny na miejsca słoneczne: bodziszek czerwony i korzeniasty, czyściec wełnisty, dębik ośmiopłatkowy, gęsiówka kaukaska, irga Dammera, macierzanki, płomyk szydlasty, rogownica kutnerowata, trzmielina Fortune’a oraz jałowiec rozesłany i liczne odmiany jałowca płożącego i pospolitego.

Rośliny na miejsca ocienione: barwinek pospolity, bluszczyk kurdybanek, dąbrówka rozłogowa, gajowiec żółty, irga Dammera, jasnota plamista (odmiany), podagrycznik pospolity Variegatum, pragnia syberyjska, runianka japońska, tiarella sercolistna, trzmielina Fortune’a, ułudka wiosenna.

Między kępami roślin płoży się tojeść rozesłana Aurea o żółtym zabarwieniu liści. Jej długie pędy szybko rosną i łatwo się ukorzeniają, tworząc dolne piętro pod wyższymi bylinami.

Niektóre byliny po przekwitnięciu trzeba przyciąć (na przykład firletki, ostróżki, tojady, wieczorniki) – wtedy ziemię osłania tojeść.

Rodgersja kasztanowcolistna wiosną dość późno zaczyna wzrost. Zanim jej duże liście osłonią powierzchnię gruntu, ozdobą są kwitnące tiarelle sercolistne. Rośliny te mają małe wymagania i bardzo łatwo rozrastają się za pomocą nadziemnych rozłogów.

Między srebrzystymi liśćmi jasnoty plamistej Beacon Silver od sierpnia do października pojawiają się kwiaty zimowitów jesiennych. Liście zimowitów rozwijają się wiosną, ale zamierają już w czerwcu. Gdyby nie pędy jasnoty, rabata przez większość lata świeciłaby pustką.